Zasady montażu okien

Prace przygotowawcze do montażu okien rozpoczynamy od oczyszczenia otworu, w którym okno zostanie zamontowane. Ubytki w materiale, z którego zbudowano ściany lub w zaprawie murarskiej należy uzupełnić. Ościeże powinno być czyste, równe i suche. Jeśli okno montowane będzie w ścianie z ceramiki otworowej, szczeliny w bloczkach zaleca się zaślepić zaprawą.

Wielkość okna a wymiary otworu okiennego

Okno przeznaczone do zamontowania w ścianie powinno mieć takie wymiary, by umożliwiały one jego prawidłowe ustawienie, wypoziomowanie na klockach podkładowych lub listwie progowej (listwa dla okien z PVC). Między oknem a ścianą powinny być zachowane szczeliny o szerokościach, które już po zamontowaniu okien umożliwią ich rozszerzanie pod wpływem wilgoci lub temperatury. Szerokość szczelin uzależniona jest od materiału, z jakiego wykonane jest okno, jego wielkości oraz koloru profili (okna z PVC wykonane z profili kolorowych łatwiej się nagrzewają, przez co poddają się większym odkształceniom).

Zalecane minimalne luzy montażowe dla okien o profilach o długości 1,5 do 4,5 m

Przedstawiona poniżej tabela zawiera wymagane szerokości fug w systemach bezwęgarkowych i węgarkowych dla materiałów uszczelniających o dopuszczalnym odkształceniu całkowitym do 25% oraz dla taśm rozprężnych z tworzywa sztucznego.
Przekraczanie podanych wartości minimalnych jest niewskazane. Zbyt wąska szczelina uniemożliwi prawidłowe wykonanie fugi łączącej. Zbyt szeroka może oprócz tego utrudnić solidne zakotwienie okna w ścianie.

Materiał profilu okna
	Długość elementu podana w metrach
	do 1,5	do 2,5	do 3,5	do 4,5	do 2,5	do 3,5	do 4,5
	Min. odległość ościeżnica/ściana w mm				Min. odległość ościeżnica/węgarek w mm
Minimalna szerokość fugi dla połączenia wykonanego materiałem uszczelniającym
PVC twarde, białe	10	15	20	25	10	10	15
PVC twarde, PMMA ciemny kolor	15	20	25	30	10	15	20
Profil okna drewnianego	10	10	10	10	10	10	10
Aluminium/tworzywo	10	10	15	20	10	10	15
Jak wyżej, ciemny kolor	10	15	20	25	10	10	15

Ustawianie okna i zamocowanie w murze

Kolejność prac montażowych zależy w pewnym stopniu od systemu uszczelnienia okna, jaki zamierzamy wykorzystać w konkretnym przypadku. Niektóre materiały uszczelniające wymagają zastosowania jeszcze przed ustawieniem i zakotwieniem ościeżnicy w ścianie, inne wbudowuje się już po zamontowaniu okna. Ze względu na wielość możliwości pomijamy więc w tym miejscu kwestię uszczelnienia i skupiamy się na opisaniu sposobu mechanicznego zespolenia okna z murem.

Zanim rozpoczniemy montaż okna, należy zdjąć jego skrzydła. Zostaną one ponownie zamocowane dopiero po zakończeniu całego montażu.
Kolejny krok to przykręcenie do ościeżnicy kotew metalowych, które w następnym etapie posłużą do zamocowania okna do ścian. Kotwy powinny być zamocowane do ościeży w odległości około 15 cm od naroży. Wzajemne odległości między kotwami nie powinny być większe niż 80 cm dla ościeżnic aluminiowych i drewnianych, dla ościeżnic z tworzyw sztucznych kotwy mocujemy w odległościach nie większych niż 70 cm.
Po zamocowaniu kotew ościeżnicę ustawiamy w otworze na progu podościeżnicowym lub – w przypadku okien z PVC – listwie podparapetowej. Powszechnie stosowanym sposobem jest ustawienie ościeżnicy na klockach, a w przypadku montowania okna w płaszczyźnie ocieplenia ściany warstwowej - na metalowych kątownikach. Szerokość elementów (np. klocków), na których ustawiamy okno, musi umożliwić nam zamontowanie pod dolnym progiem ościeżnicy parapetu wewnętrznego. Okno należy wypoziomować – w przypadku korzystania z listwy podparapetowej lub progu podościeżnicowego to właśnie te elementy poziomujemy, a na nich ustawiamy okno. Po wypoziomowaniu okna regulujemy jego położenie w pionie, dbając o to, by zachować równe szczeliny między ramą a murem z każdej strony ościeżnicy. Podczas pionowania okna posługujemy się poziomnicą, a ustawioną prawidłowo ościeżnicę unieruchamiamy przy pomocy klinów. Następnie przechodzimy do mocowania kotew do ściany. Sposób mocowania oraz rodzaj zastosowanych łączników zależał będzie od rodzaju materiału, z którego ściana jest wzniesiona (dyble, kołki rozporowe). Kotwy powinny być mocowane w odległości nie mniejszej niż 10 cm od krawędzi ściany. Ich zadaniem jest stabilizacja okna w płaszczyźnie poziomej, więc używanie więcej niż jednego wkrętu na kotew jest nieuzasadnione.

Niewykwalifikowane ekipy montażowe przystępują następnie do montażu parapetu, w szczeliny między ościeżnicą a murem wpuszczając wcześniej piankę poliuretanową i polecają inwestorowi wykończyć fugi samodzielnie zaprawą tynkarską. Na tym kończą swoją pracę.
Jest to podejście całkowicie nieprofesjonalne i nieetyczne. Klient zostaje w oczywisty sposób oszukany, gdyż zmusza się go do samodzielnego zakończenia prac, za które płaci. Po drugie, wykończenie fugi w oparciu jedynie o piankę i zaprawę nie gwarantuje szczelności i trwałości połączenia, które bardzo szybko ulegnie uszkodzeniu i degradacji. Prawidłowe uszczelnienie powinno opierać się na systemie trójwarstwowym, gwarantującym elastyczność połączenia, ochronę termoizolacyjnej warstwy pianki montażowej przed zawilgoceniem, możliwość przenikania pary wodnej na zewnątrz budynku oraz dobrą izolacyjność akustyczną i estetykę fugi łączącej okno z murem. Uszczelnienie okna przy pomocy samej piany i zaprawy tynkarskiej nie zaowocuje osiągnięciem żadnej z wyżej wymienionych zalet.